What You Do Afterwards

Keith Sawyer
598 words, 18K views, 6 comments

Listen to Audio

Audio

Yaptıklarının Arkasından Gelenler

Yaratıcılık tamamen yaptıklarının arkasından ne geldiğiyle ilgilidir.

Miles Davis’in doğaçlama caz hakkında söylediklerini hatırlıyorum: Yanlış olan çaldığın nota değildir, onu takip eden nota onu yanlış ya da doğru yapan notadır.

Doğaçlama sırasında yapacağın bir sonraki eylem hakkında bir fikrin yoktur. Grup, bu eyleme verdikleri tepkiyle ve eylem üzerinden inşa ettikleri ile birlikte anlam yaratır. Bu genelde doğaçlama tiyatroda yaşanan şeydir ve tiyatroya fazlasıyla yaratıcı gücü veren de budur. Ben buna geriye dönük (retroaktif) yorumlama diyorum. Doğaçlama yaparken aktörler kasten belirsiz ve birçok yönden yoruma açık diyaloglardan cümleleri seslendirirler. Bunu bilerek yaparlar, tembel düşünürler oldukları ya da sırf zamanlarını doldurmak için böyle yapmazlar. Bu belirsiz eylemlerle doğaçlama yapmak oldukça yaratıcılık gerektirir. Söylediğin şey ile sahne için başka ihtimaller açarken aynı zamanda muhtemel gelecekleri kapatmadan sahneyi bir adım öteye taşımak için yeterli detayları sunmak ve diğer aktörlere üzerinde çalışacak bir şeyler vermek kolay değildir. Aktörler eylemlerini takip eden doğaçlama diyaloğun, bu eyleme sonrasında anlam kazandıracağını bilir.

Ben bunu çok hayranlık verici buluyorum! Düşünün: Rolünün ne anlama geldiğini bilmeden oynamak. Yine de grubun sonrasında rolünü yorumlayacağına güvenerek oynamak. Rolünün anlam bulması için kontrolden feragat ederek oynamak.

Bu çoğumuzun gündelik hayatında yaptığı bir şey değildir. Genelde bir şey söylediğinde onu sahiplenirsin çünkü onun ne anlama geldiğini söylemek zorundasındır. Eğer biri söylediğini farklı şekilde yorumlarsa hemen müdahale eder ve onları düzeltirsin. Doğaçlama yapmak için sohbete olan yaklaşımının tamamen değişmesi gerekir. Sohbetin kendisine gücü ve kontrolü bırakman gerekir. Yaratımı konuşmacılar bireysel olarak değil sohbetin kendisi gerçekleştirir. Sohbet kendi kendini doğurur. Anlam konuşmacının kolektif, birbiri ardınca gelen ve açığa çıkmakta olan sözleriyle gelişir.

Grup doğaçlamasında sadece tek bir kişi her şeyin manasının ne olduğuna karar vermek zorunda değildir. Hatta kişi kendi rolünün ne anlama geldiğini bilmek zorunda da değildir. Çünkü sadece birey değil grup hep beraber yaratım halindedir.

Tefekkür soruları: Eylemlerinin ne anlama geldiğini bulmak için kontrolden feragat etme fikriyle nasıl bir ilişki kuruyorsun? Yaptığın şeyin sahibi olduğun fikrini ve bu eylemin ne anlama geldiğini arkada bırakarak eyleme geçtiğinin bir anı paylaşabilir misin? Eylemlerinin sonrasında nasıl farklı ihtimaller açabileceğin hakkında sana farkındalık kazandıran şeyler neler?

Excerpted from here. Keith Sawyer is the author of Group Genius.

SEED QUESTIONS FOR REFLECTION: How do you relate to the notion of acting while relinquishing control over what your action means? Can you share a personal story of a time you were able to act while letting go of your ownership of that action and its meaning? What helps you be mindful of how you can open up possibility with your actions?

Add Your Reflection

6 Past Reflections

On Mar 13, 2018 jo wrote :

Most of life is spent in improv! We have little control over most things in life (unless we live in a bubble!). My thoughts , ideas, experience, world view, words, prayers, actions, music, silence ... bounce off of others thoughts, ideas, experience, world view, ect ... everyday! Where two or three are gathered, there is improv. Like with cooking, mixing different ingredients together in variety of different of ways, a unique outcome is created every time! Thanks be to God!

Post Your Reply

On Mar 13, 2018 Madhu Mehta wrote :

Very well articulated. One classical case of a long term "co" creation task (over many years) is building institutions. Initiators float an idea, and if it is meant to be, it would be shaped over many long years by many. Inspiring.

Post Your Reply

On Mar 12, 2018 Kristin Pedemonti wrote :

I love this! The idea of collaboratively creating meaning. To me this means not being so attached to our own idea or outcome, but to the potential and possibility of what might unfold. We need this especially now given some of the deep divides. One potential path to a little healing is to open a conversation in a more ambiguous way to allow for more possibilities in the responses. A personal story of this was in my volunteer literacy project in Belize. Having no training in creating a volunteer project was a blessing because I had no set idea of what "should" work and therefore was constantly open to revising and adapting. It meant I was always openly listening to the locals and what they needed or wanted and then doing my best to collaborate with them and meet the needs. It turned out that creative writing in the schools was a need so I utilized the local indigenous legends learned while traveling village to village to create a first person narrative lesson plan. This also was ... [View Full Comment]

Post Your Reply

On Mar 11, 2018 Jagdish P Dave wrote :

When it comes to decision making and acting on it, I reflect on the choice I am making and check whether it harms or hurts me or harms or hurts others on a small scale or on a large scale.I own my ownership for my action. In that way I am responsible and accountable for my decision and action. When it comes to group decision making and acting on it,, I participate in it with and open mind and with an open heart. This process is very helpful as we invite everybody to have their say in arriving at a decision and acting on it. In this case, the ownership and accountability belongs to the whole group. I use this approach in my class room when an issue has an impact on everybody or somebody in the class or beyond the class. I use Socratic dialogue and dialectical approach for exploring ways and means for tackling the issue and arriving at a decision by consensus.I find this approach very fruitful, Namaste. Jagdish P Dave ... [View Full Comment]